ورزش سالاران بزرگ به ورزش سالاران کوچک تر از خود جزیه میدهند

رهبری کمیته ملی المپیک که هر کدام با شناخت یک یا چند تن از اراکین بلند پایه دولت و معامله های پشت پرده به گرده ورزش افغانستان عزّ تقرر حاصل کرده اند، به خاطر بقای خود تن به هر معامله و ذلتی میدهند. یکی از این معامله ها جزیه دادن به رؤسای چند فدراسیونهایی که اندکی سرکش اند و یا سهم بیشتر میخواهند، است. با این حساب ورزش سالاران بزرگ بخاطر بقای خودشان به ورزش سالاران کوچک تر از خود جزیه میدهند و در این میان ورزش افغانستان است که روز تا روز به نابودی کشانده میشود.

شما میدانید که این فدراسیونها کدام ها اند؟

آیا در زمینه دلایل استواری دارید؟

چگونه میتوان ورزش افغانستان را از این وضع اسفبار نجات داد؟

 

گرگ را بگو بیا قرض پدرت را بگیر

چراغ ورزشی همین اکنون یگانه نشریه در عرصه ورزش است. اما این تنها حسن چراغ نیست، بل چراغ با گفتن ناگفته های ورزش و افشای فساد در ورزش افغانستان روز تا روز به یکی از پرخواننده ترین نشریه ها مبدل میشود.

در شماره دوازدهم چراغ ورزشی مضمون ((در ایام حسابدهی، موجودیت فساد در تکواندو و کیک بوکس بدون جواب ماند!)) را به جای سرمقاله به نشر رسانیده بود. من با همه بخشهای این نوشته موافقم و بیشتر از همه به چگونه گی گزارش به کارها و فعالیتها المپیک. ورزش سالاران با این فرصت یکبار دیگر دولت از همه جا بیخبر را و ملت بیچاره را فریب دادند. اما من پرسشی از چراغ دارم و آن اینکه میشود از کسانی که خود فساد را در ورزش افغانستان به وجود آورده اند و روز تا روز به گسترش آن میپردازند، بخواهیم که جلو فساد را در تکواندو بگیرد. فساد پیشه گان چگونه میتوانند جلو فساد را بگیرند؟

همین و بس.

فدراسیون در فدراسیون در فدراسیون

دیروز ناگهانی چشمم به لوحه یی که بر سر دورازه دفتر فوتبال کابل نصب شده بود، افتاد. مگر میشود در یک مملکت چند فدراسیون یک ورزش وجود داشته باشد. فدراسیون فوتبال افغانستان، فدراسیون فوتبال کابل، فدراسیون فوتبال هرات والخ.

باز آمد!

بعد از چند هفته، دیروز سری زدم به المپیک. بیشتر کارمندان با هم پچ پچ میکردند که باز آمد. چند دقیقه بعد دانستم که هدف شان از جناب سرمشاور المپیک است که بعد از شرکت در مسابقات دوحه و رفع خسته گی چند ماهه در لندن دوباره برگشته اند تا به زعم خودشان ورزش افغانستان را نجات بدهند (!) این درحالیست که بیشتر کارمندان المپیک آمدن ایشان را آغاز راه جوری های تازه عنوان کرده اند.

برای معلومات بیشتر در مورد کار روایی های جناب سر سر سر مشاور به آرشیف هفته های گذشته ورزنده گی سری بزنید.

کرزی وعده حمایت را به ورزشکاران داد یا به ورزش سالاران؟

بر بنیاد مطلب نشر شده در روزنامه راه نجات، جناب رییس جمهور که سخت زیر تأثیر ورزشکاران قرار گرفته بود، از عمق دل ایماناً و وجداناً اعلام کرد که ورزشکاران را حمایت میکند.

اما همانگونه که میدانید و میدانیم و میدانند، ورزش سالاران حمایت رییس جمهور را، تنها تمدید ریاست و حکمروایی شان به ورزش گرفتن بودیجه زیادتر به خاطر استفاده زیادتر میدانند. در این جا کسانی که از این حمایت بهره نمیبرند، ورزشکاران پرتلاش افغانستان استند، چیزی که همواره در حاشیه میماند همانا ورزش افغانستان.

بد نبود که رییس جمهور افغانستان اندکی چگونه گی حمایت خود را از ورزشکاران مشخص میکرد.

کرزی از کدام مشکل مردم خبر دارد که از مشکلات ورزشکاران خبر شود؟

چند روز پیش تصادفی شماره بیست و نهم حمل روزنامه راه نجات به دستم رسید، چون در صفحه نخستین آن تصویری از یک رقابت کاراته بود، علاقه مند به خواندن آن شدم. اما در صفحه پنجم عنوانی نظرم را جلب کرد ((رییس جمهور اعتراف کرد: از مشکلات ورزشکاران خبر ندارم)) این عنوان ظاهراً زیبا اما تکاهنده که نقل قولی از عارف پیمان مدیر عمومی خبرنگاران کمیته ملی المپیک بود، یکبار دیگر نشان داد که رییس جمهور ما از هیچ چیز از جمله از مشکلان ورزشکاران خبر ندارد. کرزی صاحب در جمع به اصطلاح مسؤولان ورزش و عده یی از به اصطلاح مدال آوران گفتند که هیچ خبری از مشکلات ورزشکاران ندارم و کسی این مشکلات را برای او نگفته است.

جای تعچب اینجاست که کرزی صاحب توسط عده یی در داخل قصر محاصره شده اند و تنها و تنها هر چند گاهی به شکل تفننی با چند ورزشکار و چند مسؤول که ورزش افغانستان را از سالیان متمادی به گروگان گرفته اند دیدار میکند.

کرزی صاحب اگر اندکی هم بخواهند از مشکلات ورزشکاران با خبر شوند، تنها از آن مشکلات ورزشکاران خبر میشوند که جنبه مادی دارد و کسانی که مشکلات مادی را به عنوان یگانه مشکل فرا راه ورزش میدانند، میخواهند که زمینه های بیشتر چور و چپاول را برای خودشان فراهم کنند.

کرزی صاحب هیچگاهی به مشکل اصلی ورزش که نبود مدیریت سالم است، نبود احساس وطن دوستی و احساس مسؤولیت در ورزش افغانستان است، پی نمیبرند. چون این مشکلات هیچگاهی به ایشان رسانده نمیشود.

چه راهی برای رساندن مشکل مدیریتی ورزش به جناب رییس جمهور وجود دارد؟